پرسش:آيا از رحم زن مني خارج مي شود؟ در صورت مثبت بودن پاسخ، ويژگي متمايز کننده ظاهري آن با رطوبات سيستم تناسلي که به طور طبيعي وجود دارد چيست؟

پاسخ:ارگاسم و لذت بردن زن از فعالیت های جنسی به معنای جنب شدن او نیست. زن ها از طریق دخول آلت به میزان حشفه در جلو و پشت است که جنب می شوند و رطوبت هایی که از آنان خارج می شود منی نیست و حکم منی را ندارد و این رطوبت ها چنان چه همراه خون نباشد پاک و طاهر است . بسیار بسیار نادر اتفاق می افتد که زنی به هنگام عمل جنسی انزال داشته باشد و منی از او خارج گردد. منی که از زن خارج می شود با رطوبت هایی که از او بیرون می آید متفاوت است و منی زن شبیه منی مرد است و البته شفاف تر از آن می باشد.  بنابراین، اگر خانمی در خواب ببیند که مجامعت دارد خواه به ارگاسم برسد یا نه تکلیفی ندارد و جنب نمی شود و رطوبت حاصل از فعالیت غدد بارتولن به هنگام لذت بردن جنسی خواه در فکر باشد یا به صورت عملیات جنسی و در بیداری باشد یا خواب، منی نیست . البته اگر زن با خود بازی کند به قصد آن که لذت جنسی داشته باشد به استشها مبتلا شده و معصیت کرده است . استشها همان استمناست با این تفاوت که مردان چون منی دارند به آن استمنا گفته می شود و زنان چون منی ندارند و زن برای شهوت خود با آلت بازی می کند به آن استشها گفته می شود. این که زن بدون آن که دخول داشته باشد رطوبت می بیند و رطوبت وی سبب جنابت او نمی شود مساله ای است که بسیاری از زنان دچار اشتباه می شوند و زندگی را با غسل های متعدد جنابت بر خود سخت مي سازند در حالی که جنب نگردیده بودند

پرسش: آيا برهنگي زن يا نيمه برهنگي او در خانه به صورتي که براي مردش تحريک کننده باشد؛در حاليکه کودک چهارساله آنها شاهد است اشکال دارد؟

پاسخ:برهنگی کامل زن برای شوهر مطلوب است و در برابر کودک اگر دختر است اشکالی ندارد و اگر پسر است باید عورت پوشانده شود اما پوشاندن بقیه بدن لازم نیست و سبب می شود فرزند با دیدن اندام برهنه مادر در بزرگسالی از چشم چرانی ایمن باشد و برای او امنیت روانی می آورد.

پرسش:نظر حضرتعالي، در مورد ارتباط با فامیل و بستگانی که در میهمانی های خود زنان بدحجاب با مردان، شوخي و بگوبخند دارند چيست؟ شیوه ی تربیت فرزندان در این زمینه چگونه باید باشد؟

پاسخ:اسلام در تعامل اجتماعى با زنان بر اصل «آزادمنشى» تأكيد دارد. تصويرى كه اسلام در اين زمينه ارايه مى‏دهد در صورتى كه غير طبيعى و داراى اشكال باشد، نيمى از انسان‏هاى روى زمين را با چالش مواجه مى‏كند. نمونه‏هاى فراوانى از آزادمنشى در برخورد و تعامل با زنان در قرآن كريم وجود دارد که برخورد حضرت ابراهیم و ساره با فرستادگان خداوند نمونه ای از آن است که چون با پرسش شما کمال تناسب را دارد در این جا می آید:

( وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا سَلَاما قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَنْ جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ. فَلَمّا رَأَى أَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ إِنّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ. وَامْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِنْ وَرَاءِ إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ. قَالَتْ يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَذَا بَعْلِي شَيْخا إِنّ هَذَا لَشَيْ‏ءٌ عَجِيبٌ. قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ). هود / 69 - فرستادگان ما با بشارت بر ابراهيم وارد شدند و سلام نمودند، حضرت ابراهيم به آنان درود فرستاد، سپس براى برآوردن گوشت گوساله‏اى كه بريان شده و با سنگ پخته شده درنگ نكرد. وقتى ديد دست آنان به غذا نمى‏رسد آن را ناخوش گرفت و ترسى از ايشان در دل وى ريخت. آنان گفتند نترس، ما براى هلاكت قوم لوط مأموريت داريم. زن حضرت ابراهيم ايستاده بود و مى‏خنديد، پس به او مژده‏ى اسحاق را داديم و پس از اسحاق، يعقوب. همسر حضرت ابراهيم‏ علیه السلام گفت: عجب، آيا من فرزند مى‏آورم در حالى كه پيرزنى هستم و شوهرم پيرمرد؟ عجيب است. آنان گفتند: آيا از امر خدا تعجب مى‏كنى؟ رحمت و بركات خدا بر شما اهل بيت كه او حميد و مجيد است

. با توجه به مفاد آيه‏ى شريفه، فرستادگان الهى چنان شبيه انسان‏ها بودند كه حضرت ابراهيم‏ علیه السلام براى آنان غذا آورد. از نوع پذيرايى آن حضرت علیه السلام به دست مى‏آيد كه همسر ايشان تنها به آشپزخانه نمى‏رفته و هر دو در حضور ميهمانان به آن رفت و آمد داشته‏اند و ابراهيم در امر طبخ و پخت غذا به همسر خود يارى مى‏نموده است. هم‏چنين فرستادگان الهى نه‏تنها با حضرت ابراهيم سخن مى‏گفتند، بلكه همسر وى را نيز مخاطب قرار مى‏دادند و به وى بشارت فرزند در سن پيرى را دادند و وى نيز با آنان سخن مى‏گفته است و چنين نبوده است كه خود را از آنان پنهان سازد، بلكه وى نزد ميهمانان مى‏ايستاده و از سخن آنان در مورد خود به خنده مى‏آمده است. بر اين اساس مشى مؤمنانى كه همسر خود را از ميهمانان پنهان مى‏دارند از مشى بزرگ‏ترين انبياى الهى دور است و با ساختارى كه خداوند در قرآن كريم از زندگى اولياى خود بيان مى‏دارد تفاوت دارد و به شبكه‏ى افراطى‏گرى گرفتار آمده است. اگر گفته شود همسر حضرت ابراهيم زنى مسن بوده، بايد بگوييم درست است كه وى پير بوده اما او از چنان نشاطى برخوردار بوده كه از وى به لفظ «امرأته» ياد شده و نه زنى پير (العجوزة) و هم‏چنين توان باردارى و زايمان را نيز داشته و چنان فرتوت نبوده است. ميهمانان حضرت ابراهيم علیه السلام كه حتى وى از آنان به ترس مى‏افتد به‏راحتى با همسر وى به خاطر اقتضاى بشر بودن صحبت مى‏كنند و ايشان نيز مى‏خندد. بشر را نيز بشر مى‏گويند؛ چرا كه سخن مى‏گويد، بحث مى‏كند و مباشرت و تكلم دارد. از اين رو اگر زنى يا مردى در اداره يا اتاقى كار كند و از مسأله‏اى تعجب نمايد و از آن به خنده افتد اشكالى ندارد. در خانه‏ى پيامبر خدا؛ حضرت ابراهيم، چنين بوده و همه بدون هيچ گونه پنهانى با هم سخن مى‏گويند. هم حضرت ابراهيم‏ علیه السلام و همسرش با ميهمانان به صحبت مى‏نشينند و هم آن‏ها با ابراهيم علیه السلام و همسر وى سخن مى‏گويند و ديوار يا پرده‏اى نيز ميان آنان حايل نبوده و همه با هم برخورد عادى، معمولى و انسانى داشته‏اند و حضرت ابراهيم آزادمنشانه با همسر خويش رفتار مى‏نموده است. اين آيه مى‏رساند سخن گفتن ميان زن و مرد مشترك است و جنسيت بر نمى‏دارد. بله، از ناز و غمزه بايد پرهيز داشت؛ همان‏گونه كه قرآن كريم مى‏فرمايد: ( فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ)؛{ - احزاب /32 } بپرهيزيد كه نازك و نرم سخن گوييد، وگرنه محدوديت ديگرى در سخن گفتن وجود ندارد. ممنوعيت و محدوديت‏هاى بى حد و مرز و افراطى به جاى امنيت و مصونيت، فساد و تخريب را در پى دارد؛ چرا كه از سويى:( إِنّ النّفْسَ لَأَمّارَةٌ بِالسّوءِ){ -يوسف / 53} است و از سوى ديگر:«الإنسان حريص على ما منع»؛ انسان بر آن‏چه كه از آن باز داشته شود، حريص و به صورت مضاعف خواهان مى‏گردد و چنين پنهان كارى‏هايى، جنس مقابل را به تجسس وا مى‏دارد. در تربيت فرزند نيز بايد اين اصل را مراعات نمود و بايد مراقب بود كه وى حساس نشود. بايد اعتراف كرد جامعه‏ى ما در تربيت فردى و اجتماعى خود به مسأله‏ى زن حساس شده و حكايت وى به دزدگيرهاى اتومبيلى مى‏ماند كه به كوچك‏ترين صدايى آژير مى‏كشد و پريدن پرنده‏اى را آمدن دزدى مى‏داند. جامعه‏ى ما نيز چون به زن حساس شده است، اگر صداى زن كمى بلند شود مشكل پيدا مى‏كند. بالا رفتن اندكى از صداى زن يا كوچك‏ترين حركت يكى از اندام‏هاى وى؛ هرچند در ورزش صبحگاهى باشد، صداى افراد حساس را بالا مى‏برد. حساسيتى كه نوعى بيمارى است و از سوء تربيت فرد حكايت دارد. حساسيتى كه در زندگى هيچ يك از پيامبران الهى ديده نمى‏شود و حضرت ابراهيم، حضرت يوسف و نيز حضرت موسى: كه ذكر آنان در اين كتاب مى‏آيد، چنين رويكردى در مواجهه با زنان نداشته‏اند. ديدن زن، سخن گفتن با او، همكار بودن با وى در محيطهاى كارى و ادارى و خنديدن وى بدون ايراد است و آن چه اشكال دارد بيمارى، بى‏تقوايى، بى‏بندوبارى، لاابالى گرى و انحراف است. البته راه برطرف شدن اين انحرافات نيز حساسیت زدايى از جامعه نسبت به زن و اشباع جنسى افراد در چارچوب قوانين بى‏پيرايه‏ى شرع است و با برداشتن حساسيت از جامعه، سلامت به جامعه باز گردانده خواهد شد. گاه ديده مى‏شود مردى به همسر خويش سفارش مى‏كند مبادا در غياب وى در را به روى كسى باز كند و با نامحرمى سخن گويد يا او را ببيند؛ در حالى كه چنين حساسيت برانگيزى موجب مى‏شود آن زن حتى در روابط خويشاوندى و با محارم خود دچار مشكل گردد. براى درمان افراد و جامعه بايد چنين حساسيت‏هايى را از جنسيت زدود بدون اين كه به دام لاابالى گرى، انحراف و فساد افتاد. گاه وزير يا وكيلى با محاسن در سمينار يا كنفراسى خارجى شركت مى‏كند و خانمى با سر برهنه نيز در آن‏جا نشسته است و جامعه‏ى مذهبى مى‏گويد واى كه دين خدا از ميان رفت و غيرت‏ها خشكيده و تعصب دينى رخت بر بسته؛ در حالى كه برهنگى و عريانى وى به اين وزير يا وكيل ارتباطى ندارد، بله، وى بايد مراقب نگاه خود باشد كه تيز به او ننگرد. البته، اين در صورتى است كه زن ياد شده مسلمان نباشد، وگرنه بر زنان مسلمان لازم است رعايت پوشش شرعى را در همه‏ى مكان‏هايى كه نامحرم حضور دارد داشته باشند و چنان‏چه يكى از دو طرف مسلمان نسبت به رعايت احكام دينى خللى دارد، باید به وى متناسب با احكامى كه در بحث امر به معروف و نهى از منكر آمده واكنش نشان داد.

البته در مورد برخورد مادر با فرزند نیز باید توجه داشت چنانچه فرزند پسر باشد و مادر در برابر او به گونه ای ظاهر شود که تمامی اندامش را پوشیده ببیند در بزرگسالی به بیماری چشم چرانی مبتلا می شود و باید پاها و موی سر و دیگر اندام مادر خود را برهنه ببیند تا چشم وی در کودکی سیر باشد و در بزرگسالی رد پی نامحرمان گرسنه وار ندود.

اگر به بحث های ولایت آگاهی داشته باشید که مبتنی بر عشق است به شیعیان و موالیان نهایت احترام را خواهید داشت زیرا کردار ظاهری آنان در قالب خنده ها و گفتگوهای معمولی گناه نیست و حتی اگر گناه باشد ، گوهر ولایت آنان را نشانه نمی رود و آنچه گوهر ولایت را آسیب می رساند ظلم است. ظلم بر مردم یا ظلم به شوهر یا ظلم به فرزند یا ظلم به آشنایان. آن چه گوهر ولایت را آشکار و نمایان می سازد عشق به تمامی افراد به ویژه با همسر و فرزند و تربیت صحیح و درست فرزند بر اساس آموزه های اهلبیت علیهم السلام است؛ نه بر اساس سلیقه های فقهی خشک و دگم که از فقه اهلبیت علیهم السلام دور افتاده است. فرزندان در سنین کودکی و نوجوانی نیاز به نشاط ، بازی ، تفریح و رقصی حتی با مادر خود دارند و چنان چه این نشاط برای آن ها فراهم نشود در بزرگسالی به عقده ها و حسرت های جنسی مبتلا می گردند و احساس کمبود محبت به آن ها دست می دهد و برای جبران آن به هر دختر هرزه ای پناه می برند.

پرسش:علت ازدواج های مکرر پیامبر اسلام صلوات الله علیه وآله چه بوده است؟

پاسخ:برخی از این همسران بد دهان بوده برخی بدترین اخلاق ها را داشته اند. برخی زیبایی چندانی نداشته اند .  برخی ازدواجها مصلحت سیاسی و برای جلب قبیله ای بوده و برخی مصلحت فردی داشته وبه نفع آن زن بوده است  و برخی برای آن بوده است که بعضی همسران دارای خباثت فراوانی بوده اند به گونه ای که می توانستد آن حضرت را در معراج هایی که داشته به پایین بکشانند و نزول دهند. اما این که پیامبر اکرم چگونه با همسران خود رفتار کنند امری خصوصی است و در حیطه ی ولایت آن حضرت بر همسرانش می باشد و لطف خاص خداوند به آن حضرت است تا بتوانند با برخی از همسران که بدترین و گزنده ترین اخلاق ها را داشته اند زندگی نابسامانی نداشته باشند.

پرسش:آیا خوشآمد از امور تحریک کننده ی جنسی یا حالاتی که به هنگام اندیشه های جنسی به انسان دست می دهد خود ارضایی محسوب می شود؟

پاسخ:در مسایل جنسی کسی که نفسی سالم دارد و بدن وی بیمار نیست ، وقتی از مسایل جنسی می شنود یا به آن می اندیشد حالتی به او دست می دهد که خوشامدی خفیف است مانند کسی که دل وی ناگهان از شنیدن خبری غیر منتظره فرو می ریزد، چنین حالت طرب نام دارد. طرب به خودی خود حرام نیست و نباید نام خودارضاییی بر افکار خوشامد جنسی گذاشت و آن را گناه دانست. چنین خوشامدی تحریک مفرط از مسایل جنسی نیست و ضعف دانسته نمی شود. طرب ممکن است حتی با یک گفته همسر و نگاه او به فرد دست دهد و این نشان سلامت روانی، عاطفی و جسمی فرد در ارتباط با مسایل جنسی است..